Teotihuacán, gelegen in de Noord-Amerikaanse plaats Mexico, is een groot
archeologisch terrein dat meer dan twintig vierkante kilometers
beslaat. Slechts drie procent van het terrein is volledig opgegraven.
Gedurende de veertiende eeuw, nog voor de Spaanse verovering, werd
het terrein ontdekt door de Azteken die naar het zuiden reisden. Het
werd volledig verlaten aangetroffen. Het is nog steeds onbekend wie
de oorspronkelijke bouwers waren, maar volgens de Azteken zouden
alleen de goden dit gemaakt kunnen hebben. Daarom noemden ze het:
"Teotihuacán", en beschouwden het als een heilige plaats.
In
de Azteekse Nahuatl-taal kan "Teotihuacán" zoiets betekenen als:
"plaats waar goden werden geboren" of "plaats van de oorsprong van de
goden". De inheemse legendes beweren namelijk dat het de
"geboorteplaats was van schepping", en vanwaar de goden de wereld in de
gaten hielden die zich ontwikkelde en ingrepen waar het nodig was. De
twee grootste piramides zouden zijn gebouwd door "reuzen" en het
doel van deze plaats zou zijn om "mensen in goden te veranderen". Dit
zou kunnen betekenen dat deze plaats ooit eens voor inwijdingen
gebruikt zou kunnen zijn, net zoals de Grote Piramide in Gizeh -
volgens de oud-Egyptische esoterische kennis. (Aflbeelding rechts:
Piramide van de Maan.)
Tot op de dag van
vandaag is er geen enkel graf gevonden in of onder de piramides, dus
waren ze hoogstwaarschijnlijk geen tombes. Volgens academici zou de
stad zijn gebouwd voor religieuze en politieke doeleinden. De
bouwwerken op dit terrein zijn - net zoals de piramides van Gizeh -
duidelijk gebouwd met stabiliteit en duurzaamheid in het achterhoofd,
alhoewel deze echter niet gebouwd zijn met grote megalieten maar
met kleinere stenen. Aangezien het terrein nog niet helemaal opgegraven
is, wordt geschat dat het meer dan 70 grote bouwwerken
telt met inbegrip van twee grote piramides, namelijk de piramide van de
Zon en de piramide van de Maan, en meer dan 500 kleinere bouwwerken.
Onder deze kleinere bouwwerken zijn er de vierkante, verhoogde
platforms, die netjes gerangschikt staan
zoals te zien zoals bij de Piramide van de Maan op de afbeelding
linksboven (klik hier voor een grotere
afbeelding). Volgens het boek "Atlantis en haar beschaving"
(2002) van Shirley Andrews, zou het bouwplan en de oriëntatie van de
bouwwerken van Teotihuacán gericht zijn op de opkomst en ondergang
van de Plejaden, zoals gezien vanaf de aarde.
In het jaar 2003
werd een tunnel ontdekt onder de Tempel van de Gevederde Slang (de op
drie na grootste piramide van Teotihuacán en bekend als de oudste
piramide in Mexico) toen een zware regenstorm een schacht blootlegde
die naar een plek leidde tot op een diepte van ongeveer de helft van
zijn lengte. De opvolgende tien jaar groef het team van archeoloog
Sergio Gómez de tunnel uit en vond een serie van twee kamers aan
iedere kant van de tunnel (in de noordkant en de zuidkant) in het jaar
2013. Gedurende de opvolgende jaren werden hier veel ontdekkingen
gedaan.
Men vond grote spiraalvormige schelpen, aardewerk, stukjes mensenhuid,
houten maskers bedekt met ingelegd jade en kwarts, fraaie
halskettingen, ringen, kevervleugeltjes geordend in een doos, beeldjes
van jaguars, stenen krokodillentanden en spiegels van pyriet .
Met behulp van een kleine robot uitgerust met een camera en
infraroodscanners, vond Sergio's team ook honderden kleine bollen
(ook wel grappend: "discoballen" genoemd door de archeologen). De
bollen hebben een grootte van 4 tot 13 centimeter, een kern van klei en
zijn bedekt met geel jarosiet dat gevormd is door de oxidatie van
pyriet
(fool's gold of apachengoud). Het doel van deze bollen is nog steeds
onbekend, alhoewel men denk dat ze gebruikt zouden kunnen zijn tijdens
rituelen. (Zie foto rechts: Foto door: INAH, Nationaal Instituut voor
Antropologie en Geschiedenis.)
In haar boek: "Convoluted Universe (2001), beschrijft
regressie-hypnotherapeute Dolores Cannon de vondst van kristallen
bollen in allerlei maten in de jungle van Midden-Amerika die "gloeien in de nacht en licht produceren,
maar niet zo helder zoals ze oorspronkelijk deden."
Het boek verteld ons dat de meesten van ons slechts gehoord hebben van
de grotere bollen (van Costa Rica?) maar men heeft ook kleineren
gevonden van ongeveer de grootte van een bowlingbal of een klein
beetje kleiner. "Archeologen
noemen ze steen omdat ze er uit zien als steen, maar ze zijn een
speciaal type kristal... Ze worden kristallen genoemd vanwege hun
moleculaire structuur."
Ze werden al gebruikt in de tijden van Atlantis als
interieurverlichting, straatlantaarns en schijnwerpers, om in het
donker te zien, en er werden toen ook andere soorten kristallen
gebruikt voor andere doeleinden, zoals kristallen die hitte
uitstraalden om huizen te verwarmen. Volgens sommige nieuwsartikelen
leken deze bollen die gevonden waren onder de Tempel van de Gevederde
Slang op te lichten ("glowing") in het donker, dus misschien waren dit
het soort bollen zoals beschreven in dit boek en gebruikt als
verlichting.
Achter deze kamers werden nog meer kamers ontdekt met meer objecten,
zoals: een houten doos met zeeschelpen die gekerd
waren met stenen gereedschap, rubberen ballen, restanten van jaguars,
vier
standbeeldjes, een hoop kralen, en kristallen
gevormd tot ogen (de uitgevallen ogen van de standbeeldjes).
(Afbeelding links: 2 van de standbeeldjes, kralen en mogelijk één groen
kristallen oog. Foto door Fine Arts Museum of San Francisco. Klik hier voor een grotere afbeelding.)
Ook ontdekte men een miniatuur-berglandschap met kleine poeltjes vloeibaar kwik dat meren voorstellen. Verder werd aangetoond dat de muren en het plafond van de tunnel geïmpregneerd was met mineraalpoeder samengesteld uit magnetiet, pyriet en hematiet, dat een bepaalde helderheid aan de plaats gaf. (Wat mogelijk meer bewijs levert dat de bollen gebruikt werden als lichtbronnen.) Eerder, voor deze ontdekking, werd kwik al aangetroffen bij drie andere archeologische plaatsen in Midden-Amerika; Twee van de Maya's en één van de Olmeken. (Bron: Wikipedia.)
