In het boek Exodus in de Bijbel is te lezen dat de Ark van het Verbond gemaakt werd door Mozes volgens het patroon dat door God aan hem gegeven werd.
Exodus
31:1-6 maakt het duidelijk dat Mozes de Ark niet geheel alleen
maakte, aangezien God aan Mozes de opdracht gaf om samen te werken met
Bezaleël en zijn assistent Aholiab die leidsmannen waren die hun eigen
werkers instructies gaven. Toen werd de kist gemaakt van acaciahout en
werd zowel van binnen als van buiten overtrokken met zuiver goud en
daarop en daaromheen een kroon van goud (een gouden omlijsting). (Exodus
25:10-11.) God zou gesproken hebben met Mozes tussen de twee
beelden van cherubijnen die tegenover elkaar geplaatst waren en
onderdeel waren van het deksel, dat het "verzoendeksel" genoemd werd.
De kist zou de twee stenen tafels van de Tien Geboden hebben bevat, de
staf van Aäron (de oudere broer van Mozes) en een pot met een
eetbare substantie dat "manna" genoemd werd.
De zogenoemde "manna uit de hemel" was het voedsel dat de Israëlieten aten tijdens hun tocht door de wildernis, zoals beschreven in Exodus hoofdstuk 16. Het woord "manna" is eigenlijk geen Klassiek-Hebreeuws woord maar een transcriptie van een Griekse interpretatie. (De Engelse vertalingen van de Bijbel zijn gebaseerd op de Engelse.) Zoals het Egyptische woord "mennu", betekend het "eten". Het werd beschreven als: wit, qua grootte vergelijkbaar met dauwvorst, en rauwe manna zou gesmaakt hebben als "honingkoek". (Exodus 16:31). En het zou ook gesmaakt hebben als "in olie gebakken koeken" [olijfolie] (Numberi 11:8). Het was echter niet bekend wat voor soort eten dit manna nu werkelijk was. Volgens de readings van Dr. Douglas James Cottrell was het vis, dat door waterhozen op zee soms op land terecht komt. Het was haast alsof het door magie uit de lucht viel. (Bron: "Dr. Douglas James Cottrell: Mysteries of Scripture - The Tree Of Life / Manna", door Rammsteinregeln.)
De hogepriesters die de Ark vervoerden droegen een speciale borstplaat (of borstschild) met twaalf verschillende edelstenen waarvan iedere van een specifieke stam van Jakob waarvan de namen gegraveerd waren in de stenen. Aäron droeg tevens zo'n borstplaat. Vanuit de tekst is het helaas niet duidelijk wat voor soort mineralen hier gebruikt werden maar op hun schouders droeg men twee onyxstenen. De oude Egyptenaren, oude Grieken en Romeinen beschouwden de zwarte onyxsteen als één van de meest belangrijke stenen voor genezing en bescherming. Het zou bijdragen aan de genezing van ziektes die te maken hadden met nagels, huid en haar.
Volgens de readings van de helderziende Dr. Douglas James
Cottrell, heeft de Bijbelse Ark werkelijk bestaan en zou zich gedurende
een bepaalde tijd in Ethiopië bevonden hebben. Het werd gemaakt door
Mozes die
instructies in zijn dromen had verkregen uit het Grote
Hiernamaals om de Ark te bouwen. Hij wist in feite wat hij deed omdat
hij bekend was met de geavanceerde (en waarschijnlijk geheime) kennis
van de Egyptische
priesters. (Mogelijk afkomstig uit de technologisch
vergevorderde tijd van Atlantis.)
In het dorpje Axum in
Ethiopië, gelegen in de Tigrai provincie, beweerden de paters van de
kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Maria van Sion inderdaad in het bezit
te zijn van de Ark. (Zie: Wikipedia.)
Normaal gesproken liet men eenmaal per jaar de Ark aan de menigte
zien, maar sinds de recente oorlog en spanningen in het gebied blijft
het in het heiligdom opgesloten. De laatste keer dat men de Ark
tentoon gesteld had was in het jaar 2009, (bron: www.ethiomedia.com)
alhoewel nog steeds onder een sluier; Want niemand anders dan de
aangestelde hogepriester van de Ark was bevoegd om het heilige
artefact te aanschouwen. Volgens geruchten scheen hij aan een soort
stralingsziekte te lijden aangezien hij blind dreigde te worden en
brandwonden en striemen had. De priesters die eerder de Ark zouden
hebben beschermd zouden tevens geleden hebben dit tevens hebben
ondervonden en leefden daarom dan ook niet lang. Gezegende replica's
van de Ark zijn in iedere kerk in Ethiopië geplaatst, en misschien
is de afbeelding hieronder dan ook van zo'n replica.
In 2014 werd kenbaar gemaakt door de website worldnewsdailyreport dat de echte Ark gestolen werd uit de catacombes van de kerk door een team van 12 tot 16 zwaar getrainde professionals, maar volgens tigraionline.com zou dit nieuws volkomen onwaar zijn. (Tigrai is de provincie waarin het dorpje Axum zich bevindt.) Volgens Dr. Cottrell zou de Ark zich vandaag de dag (2017) bevinden in de geheime archieven van het Vaticaan. (Bron: "Dr. Douglas James Cottrell: The Vatican Secret Archives", door Rammsteinregeln.)
Dr. Cottrell beschreef de Ark als een kleine draagbare nucleaire reactor met een energiebron binnenin dat lijkt op een (kleine) zon dat gebruikt kon worden voor verscheidene doeleinden zoals het zagen van steen en om ijzer te laten zweven, en was tevens gebruikt als een wapen tegen de vijanden van Israël; Hier straalde de energie uit als een brandslang dat zware radioactieve besmetting veroorzaakte. Dit is waarom het direct aanraken van de Ark zou leiden tot de dood en zou een ieder verblinden die erin keek, en daarom werd de Ark gedragen met lange houten handvatten door priesters met beschermende kleding. (Bron: "Ancient Mysteries 1".)
In het geval van de mars rondom de muren van de stad Jericho;
Hier werd de Ark gebruikt als een zender van een geluidsfrequentie
dat uiteindelijk de muren vernietigde aangezien deze hier niet op
berekend waren. Hier functioneerden de ramshoorns, waar de
Israëlieten op bliezen, als speakers (voor de verzending van de
geluidsgolven). De mars rond de stad was in feite om ieder voorwerp
te verwijderen of te isoleren dat het geluid kon tegenhouden of
weerkaatsten, zodat de concentratie van de "speakers"
rondom de gehele stad kon zijn. (Bron: "Dr.
Douglas James Cottrell: Mysteries of Scripture II - The Battle of
Jericho", door Rammsteinregeln.)
De stadsmuren van Jericho werden gemaakt van massief rotsgesteente.
Het mineraal kwarts is een belangrijk bestandsdeel van vele soorten
rotsgesteente. Kwarts heeft een harde kristalstructuur en daarom is het
sterk maar ook breekbaar. Door middel van geluidsdruk kan men de
vibratiefrequentie van het kwartsmineraal te verhogen tot een bepaalde
hoogte (bij een kristallen glas is dit tussen 129 en 135 db) waarbij de
moleculaire structuur van het kwarts uiteenvalt. Zou het kunnen dat dit
scheuren in de muren van rotsgesteente veroorzaakte waardoor ze in
stukken braken?
Om de Ark te laten werken zou het volgens Dr. Cottrell een
zekere substantie benodigd hebben dat hij "wit goudpoeder" noemde
(white powder
gold, "Ancient
Mysteries 1"). Vandaag de dag staat "wit goudpoeder"
beter bekend als monoatomisch goud. Monoatomisch wil zeggen dat het
slechts uit één atoom bestaat, en in deze staat verliest het goud
zijn metaaleigenschappen en wordt een supergeleider. Dit zou al bij
de oude alchemisten al reeds bekend geweest zijn.
In het boek: "Talking
With God: The Radioactive Ark of the Testimony",
beweert de auteur Roger D. Isaacs dat de Bijbelse Israëlieten de
rook van wierook gebruikten om zichzelf te beschermen tegen
dermatitis (stralingsziekte). Vrij vertaald van de auteur op
huffingtonpost.com:
"Vele
wetten uit het Oude Testament werden ontworpen om de priesters en
mensen van Israël te beschermen tegen radioactiviteit afkomstig van
een wolk waardoor de Heer sprak toen het neerdaalde op de Ark. Mensen
stierven of werden ziek wanneer men de Ark aanraakte of te dichtbij
kwam. Dus de wierook, uniformen van de priesters, offerandes en
strikte veiligheidsmaatregelen waren allen ontworpen om de priesters,
mensen, dieren, gebouwen, kleding en de omgeving tegen de
radioactieve straling te beschermen afkomstig van de wolk.
Dit
uniek gebruik van wierook was in geen enkel opzicht mysterieus of
magisch. De ingrediënten in de wierook hadden een toonbaar,
chemisch, beschermend effect. In feite bestuderen onderzoekers
vandaag de dag hoe de ingrediënten die zich bevinden in wierook de
effecten van radioactiviteit kunnen tegengaan."
Volgens het boek: "The Children of the Law of One &
The Lost Teachings of Atlantis" door Jon Peniel, zou er
in de Grote Piramide van Gizeh (Egypte) een ark aanwezig geweest zijn
waar het gebruikt werd als een apparaat voor de opslag van
elektriciteit, dat we vandaag de dag een condensator noemen. Vrij
vertaald naar het Nederlands van pagina 280:
"De Piramide had een gelaagde deksteen van koper en op maat gemaakt kwartskristal van Atlantis. De Piramide zou energie verzamelen van het bio-veld van de aarde en het concentreren in de Ark. De Ark zou regelmatige stoten van een specifieke frequentie van elektrische energie doorsturen dat veranderd en doorgestuurd werd vanaf de kristallen deksteen. Alle gebouwen en voertuigen van de Kinderen hadden ontvangstkristallen welke afgestemd waren op de Piramide, en konden de energie oppikken en terug veranderen in bruikbare energie."
Zou Mozes de Ark nog vóór de uittocht uit
Egypte gemaakt kunnen hebben? Alhoewel het algemeen aangenomen wordt
dat Mozes de Ark zou hebben gebouwd gedurende zijn veertigdaagse
verblijf op de Sinaïberg, ongeveer één jaar na de uittocht van de
Israëlieten uit Egypte, is het in feite niet bekend wanneer. Vrij
vertaald naar het Nederlands van www.neverthirsty.org:
"De Engelse woorden verhullen niet wanneer de Ark van het Verbond gemaakt werd. Het Hebreeuwse woord dat zich vertaald als "gemaakt" is een QAL perfect [wat ongeveer neerkomt op voltooid verleden of tegenwoordige tijd in het Hebreeuws]. Dit impliceert dat de ark gemaakt was maar we weten niet wanneer. Het zou gemaakt kunnen zijn nadat Mozes terugkeerde van de Sinaïberg."
Volgens de in de Bijbel genoemde verhoudingen van de
Ark, zou deze oftewel bijna (met slechts een paar centimeter
verschil) of geheel in de granieten sarcofaag in de Grote Piramide
hebben gepast. De afmetingen van de binnenzijde van de granieten kist
zijn namelijk: 197,81 cm lang (6,49 voet), 67,66 cm breed (2,22 voet)
en 87,17 cm diep (2,86 voet), en volgens de Bijbel (Exodus
25:10-11) was de Ark: zowel 1,5 cubit breed als diep, en 2,5
cubits lang, wat neerkomt op 68,58 cm (2,25 voet) breed als diep, en
114,3 cm (3,75 voet) lang. Omdat een cubit ongeveer 45,72 cm
(1,5 voet) is - en men het dus niet helemaal precies weet - bestaat
de mogelijkheid dat deze cubit in werkelijkheid iets langer of korter
is.
Volgens James Tyberonn (www.earth-keeper.com),
die "Aartsengel Metatron" beweert te channelen, zou het
voorwerp dat we vandaag de dag kennen als de "Ark van het
Verbond" een type draagbare condensator geweest zijn dat gemaakt
werd door de Atlantiërs, en impliceert tevens dat de Ark van het
Verbond - of een andere Ark - zich ooit in de Koningskamer van de
Grote Piramide zou hebben bevonden. Vrije vertaling van zijn tekst: "The
Story of the Fall of Atlantis - and the use of Crystals":
"De
Atlantiërs hadden de kennis van hyperdimensionale kwantumfysica en
begrepen dat het tegengesteld draaien van specifieke magnetische
velden rond cilindrische kristallen anti-zwaartekrachtgolven
veroorzaakte...
...Wat de ARK van het Verbond wordt
genoemd is onder de condensator-apparaten bekwaam als 'draagbare'
generators hiervan en andere vormen van energie. Er waren inderdaad
vele eenheden van wat jullie legenden de Ark van het Verbond
noemen.!...
...Je zou het interessant kunnen vinden om
op te merken dat de verhoudingen die beschreven zijn in jullie
religieuze teksten voor de Ark van het Verbond dezelfde verhoudingen
zijn als die van de sarcofaag in de Koningskamer van de Grote
Piramide. Dit zal meer uitvoerig behandeld worden in een toekomstige
boodschap. Maar we zeggen dat het kristal van de ARK nog steeds op
zijn plaats is."
Een ander merkwaardig geven is
dat, toen de "Koningskamer" van de Grote Piramide voor het
eerst ontdekt was, er een kleine hoeveelheid wit poeder aangetroffen
was in de granieten kist. Zou dit tevens het witte goudpoeder geweest
kunnen zijn?
De kennis om een dergelijk apparaat te bouwen en
gebruiken zou door de Atlantiërs aan de Egyptische Hogepriesters
doorgegeven kunnen zijn, aangezien Egypte één van de koloniën was
van Atlantis. Volgens Dr. Cottrell's eBook: "The New
Renaissance" werd het gebruik van de Atlantische technologie in
feite doorgezet in Egypte en was de reden waarom het bijna van de ene
op de andere dag overging van een landbouwnatie naar een wereldmacht.
Mozes en anderen gebruikten de kracht van goud in zowel "dichte"
als kristallijne vorm en elektriciteit, alhoewel dit anders opgewekt
werd vergeleken met de generator of alternator
(wisselstroomgenerator) van vandaag de dag.
Aangezien Mozes
opgevoed was aan het Egyptische Hof, zou hij zeker bekend geweest
kunnen zijn met deze technologie. Net zoals vandaag de dag werd hun
technologie slechts door een kleine minderheid in voldoende mate
begrepen. De Atlantiërs/Egyptenaren hadden waarschijnlijk hun enige
geschreven beschrijvingen van deze mogelijk schadelijke technologie
verzegeld in de bibliotheek en tijdscapsule ergens diep
onder het Plateau van Gizeh dat de ziener Edgar Cayce de "Zaal
der Archieven" noemde.